Wandelingen in de natuur zijn voor mij als romanticus en glaskunstenaar een grote inspiratiebron. Of het nu gaat om trektochten door de Himalaya, waar je in optima forma de nietigheid van de mens versus de grootsheid van de natuur kunt ervaren (vanuit de verte lijken mensen niet meer dan stipjes haast nog kleiner dan mieren) of de dichter bij huis gelegen Sachsische Sweiz, waar je zelfs der Malerweg kunt lopen en je je regelmatig in een schilderij van Caspar David Friedrich waant.
Natuurfenomenen waar materie overgaat van vast naar vloeibaar naar gas, hebben eveneens mijn fascinatie en u zult begrijpen dat ik al op menige vulkaan heb gestaan, waarbij ik in Indonesie de meest fantastisch gekleurde kratermeren heb gezien van borrelend zwavel oranje tot spiegelend smaragdgroen.
Eenmaal tot rust gekomen is het landschap vaak een neerslag van deze oerkrachten, al dan niet veranderd door menselijk ingrijpen.
Deze processen vertaal ik in beelden van ijzer, glas en keramiek, waarbij het glas heel mooi deze continue metamorfose weergeeft.
w.g.
Theo ten Have